Şu meyhânelerde ey deli şâir,
Aşkın bâdesini içer, ağlarsın.
Derinden bir hicaz şarkı yükselir,
Ye's ile kendinden geçer, ağlarsın.
Sevdâ-yı yâr ile kalınca naçâr
Mecâlin tükenir, uykular kaçar.
Başına olmadık belalar açar,
Kendi ektiğini biçer, ağlarsın.
Derbeder gezersin; şanın, ünün yok.
Talihin kapkara, senin dünün yok.
Hergün kederlisin, dertsiz günün yok.
Kendine bir bela seçer, ağlarsın...